Biyolojik bozunma bir dizi karmaşık süreçtir. İlk olarak polimer malzemeler dış ortamda daha küçük boyut ve şekillere (parçalanma ve biyolojik parçalanma) kırılır. Daha sonra depolimerizasyon meydana gelir, yani polimer makromolekülleri daha düşük moleküler ağırlığa sahip oligomerlere, dimerlere ve monomerlere ayrıştırılır. Depolimerizasyon ürünleri mikroorganizmalar tarafından enerji, biyokütle ve çeşitli birincil ve ikincil metabolitlerin üretilmesi için karbon kaynağı olarak kullanılır. Son olarak bu metabolitlerin tamamen oksitlenerek karbondioksit, nitrojen, metan, su ve farklı tuzlara dönüştüğü mineralizasyon aşaması gelir.
Polilaktik asitle biyolojik olarak parçalanabilen malzemeler aşağıdaki özelliklere sahiptir:
1. Çöple birlikte işlenebilir, ayrıca doğaya dönüş için kompost haline getirilebilir;
2. Bozunma nedeniyle hacmi azalır ve depolama sahasının hizmet ömrü uzar;
3. Dioksin ve diğer zararlı gazların emisyonunu engelleyebilen sıradan plastiklerin yakılması gerekmesi gibi bir sorun yoktur;
4. Rastgele atmanın vahşi hayvanlara ve bitkilere verdiği zararı azaltabilir;
5. Kuru tutulduğu ve ışıktan korunmasına gerek olmadığı sürece depolamaya ve taşımaya uygundur;
6. Sadece tarım ve ambalaj endüstrisinde değil, tıp endüstrisinde de yaygın olarak kullanılabilir.